Fanny Howe (1940) |
Ben, büyümekten vazgeçtim. İşte o gün gerçekleri silikleştirmeyi, testlerde başarısız olmayı ve şapkamın altında avare yürümeyi tercih ettim. Okul, benim ilk sınavımdı; dersleri, ödevleri yanlış anlıyor, şiirleri, hikayeleri ve roman kahramanlarını yanlış yorumluyordum. Jeoloji ilgimi çekiyordu ama onda da hangi taşın kaç yıllık olduğunu karıştırıyordum. Etrafıma boş boş bakar ve kıkırdardım. Birilerinin dediklerini yapmayı reddedince de ceza alıp durdum.
Hep
belirsizdim ben. Belirsizliğin getirdiği utancı da kabul etmiştim, bana verilen
sersemletici bir hediye gibi. Hatalarımı bile isteye yeniden yapıyordum.
Hiçbirinden ders almadan.
Her
gün bu tavrım yüzünden bir sorun çıkardı; ben sorumluluktan kaçardım. Mesela
dün rüyamda bir uçaktaydım; bir yıldız kümesinden çıkan fırtına yaklaşıyordu,
ben de koltuklara sıkıca sarılıp bunu izlemek ve de uyanık kalmak için kızımın
yanına oturmak istedim. Eğer yetişkin olsaydık, ne yıldızları ne de fırtınayı
görürdük. Neredeyse ölecektik.
Böylece
çocukluğuma bağlı oluşum kesinleşti.
İşaretleri
okumalıydım, konuşanları değil.
Siz
beni yaşlı biri sanabilirsiniz ama ben büyümemeye karar verdim,
şapkamın altında gizleneceğim.
İçi hava ile dolu kocaman dağlardan oluşan minik egolar gibiyiz; hava ne zaman
sıkışsa biz, o zaman nefes alıyoruz.
EN: "Giving up on growing up"- Fanny Howe / TR: "Büyümekten vazgeçtim."- Aysenur Basaran
2013'te yayınlanan yazının linki: Second Childhood by Fanny Howe | Poetry Magazine (poetryfoundation.org)
Yorumlar
Yorum Gönder